Zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 r. /tekst jedn. Dz. U. z 2011 nr 127 poz. 721 z późn. zm./ niepełnosprawność – oznacza to trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy.
Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:
1) znaczny,
2) umiarkowany,
3) lekki.
Orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o:
1) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2, i niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
1a) niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy wymienionej
w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
2) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
3) częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 3, oraz celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 119 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności
Stopnie niepełnosprawności
Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wprowadziła trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany, lekki.
Tabela przedstawiająca stopnie niepełnosprawności
| Dawny system orzecznictwa | Obecny system orzecznictwa | Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS |
| orzeczenie Komisji ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia | ||
| I grupa inwalidzka | całkowita niezdolność do pracy oraz samodzielnej egzystencji | znaczny stopień niepełnosprawności |
| II grupa inwalidzka | całkowita niezdolność do pracy | umiarkowany stopień niepełnosprawności |
| III grupa inwalidzka | częściowa niezdolność do pracy | lekki stopień niepełnosprawności |
Zgodnie z art. 4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:
• do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą,
w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku
z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.
• do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.
• do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.
Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.
Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.
Orzeczenia o niezdolności do pracy:
1. Wydane przez lekarza orzecznika ZUS:
• orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy traktowane jest na równi z orzeczeniem
o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.
2. Orzeczenia o inwalidztwie
• orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenie o zaliczeniu do II grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenie o zaliczeniu do III grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.
3. Orzeczenia o niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym
Osoby o stałej lub długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny:
• traktowane są na równi z osobami zaliczonymi do znacznego stopnia niepełnosprawności,
• pozostałe osoby traktowane są na równi z osobami zaliczonymi do lekkiego stopnia niepełnosprawności.
4.Orzeczenia służb mundurowych (MON, MSWiA)
Ważne orzeczenie o zaliczeniu do jednej z grup inwalidztwa, wydane przed 1 stycznia 1998 r. przez komisje lekarskie podległe MON lub MSWiA na podstawie odrębnych przepisów dotyczących niezdolności do służby, przekłada się na następujące stopnie niepełnosprawności:
• orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidztwa traktowane jest na równi z orzeczeniem
o znacznym stopniu niepełnosprawności,
• orzeczenie o zaliczeniu do II grupy inwalidztwa traktowane jest na równi z orzeczeniem
o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
• orzeczenie o zaliczeniu do III grupy inwalidztwa w związku ze służbą z jednoczesnym orzeczeniem inwalidztwa III grupy z ogólnego stanu zdrowia traktowane jest na równi z lekkim stopniem niepełnosprawności.
Dodatkowe informacje można uzyskać na stronie:
http://www.niepelnosprawni.gov.pl
Organy orzekające o niepełnosprawności
O niepełnosprawności orzekają:
- Powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako pierwsza instancja;
- Wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako druga instancja.
Postępowanie orzecznicze w zakresie ulg i uprawnień jest jednoosobowe (orzeka lekarz) i jednoinstancyjne (nie przysługuje odwołanie do wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności).
Osoba niepełnosprawna posiadająca prawo do pobierania świadczeń (np. renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku stałego, renty socjalnej, renty rodzinnej w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia) może się zarejestrować jako poszukująca pracy. Każda osoba zarejestrowana jako poszukująca pracy może korzystać z następujących form pomocy:
- pośrednictwa pracy,
- usług EURES,
- poradnictwa zawodowego,
- pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy
z następujących usług lub instrumentów określonych w ustawie o promocji:
- szkoleń;
- stażu;
- prac interwencyjnych;
- przygotowania zawodowego dorosłych;
- badań lekarskich lub psychologicznych, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o promocji;
- zwrotu kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 1, 2 i4 ustawy o promocji;
- finansowaniu kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 3 ustawy o promocji;
- studiów podyplomowych.
Poradnictwo zawodowe polega na udzieleniu bezrobotnym i osobom poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia oraz pracodawcom w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych.
Celem poradnictwa zawodowego jest pomoc osobom bezrobotnym i poszukującym pracy w planowaniu i organizowaniu ich życia zawodowego poprzez udzielenie informacji zawodowych, wskazówek, rad, porad, prowadzenie badań przydatności zawodowej.
Poradnictwo zawodowe kieruje się następującymi zasadami:
- Dostępności usług dla wszystkich osób bezrobotnych i osób poszukujących pracy oraz dla pracodawców;
- Dobrowolności korzystania z usług poradnictwa zawodowego;
- Równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego bez względu na narodowość, płeć, wyznanie, przynależność do organizacji politycznych i społecznych oraz inne okoliczności;
- Swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia;
- Bezpłatności korzystania z usług poradnictwa zawodowego;
- Poufności i ochrony danych osobowych bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, korzystających z usług poradnictwa zawodowego.
- osoby bezrobotne,
- osoby poszukujące pracy,
- pracodawcy.
- nie wiesz, jaki zawód wybrać,
- nie jesteś zdecydowany, co do wyboru dalszej drogi kształcenia,
- chcesz zmienić zawód, bo dotychczasowy nie odpowiada Ci, albo nie znajdujesz w nim zatrudnienia,
- czujesz się zagubiony w zmieniającej się rzeczywistości,
- próby znalezienia pracy podejmowane przez Ciebie nie powiodły się,
- masz trudności w nawiązywaniu kontaktów z pracodawcami,
- chcesz lepiej poznać siebie, swoje możliwości zawodowe i uzdolnienia,
- chcesz zdobyć umiejętności prezentowania siebie w rozmowie z pracodawcą
Doradca zapewnia poufność i dyskrecję w rozwiązywaniu problemów związanych
z trudnościami w poszukiwaniu i podejmowaniu zatrudnienia.
SKORZYSTAJ Z POMOCY DORADCY ZAWODOWEGO!
_______________________________________
Szczegółowe informacje możecie Państwo uzyskać osobiście u Doradców Zawodowych:
I piętro, pok. nr 5
lub telefonicznie: 13 46 570 35, 13 46 570 60
Poradnictwo grupowe to grupowe zajęcia z doradcą zawodowym
W ramach grupowego poradnictwa zawodowego doradcy zawodowi prowadzą zajęcia warsztatowe, które przygotowują osoby bezrobotne do efektywnego wejścia na rynek pracy.
Celem zajęć jest rozwiązanie problemu zawodowego konkretnej grupy osób bezrobotnych lub poszukujących pracy.
GRUPOWE PORADY ZAWODOWE
W trakcie warsztatów uczestnicy mają możliwość:
- dokonania samooceny,
- określenia swoich predyspozycji zawodowych,
- rozwijania umiejętności podejmowania decyzji związanych z planowaniem swojej kariery zawodowej,
- wymiany własnych doświadczeń w poszukiwaniu pracy.
Warsztaty, oprócz wyposażenia uczestników w wiedzę i umiejętności, są okazją do nawiązania nowych znajomości, wymiany doświadczeń oraz uzyskania niezbędnego wsparcia społecznego.
Doradcy zawodowi wykorzystują metody pracy z grupą w postaci mini-wykładów, ćwiczeń praktycznych, testów umiejętności.
Zajęcia odbywają się w sali wykładowej wyposażonej w podstawowy sprzęt szkoleniowy (rzutnik multimedialny, tablica, flipchart).
Porada grupowa prowadzona jest w formie zajęć warsztatowych przez doradców zawodowych, w grupach nie przekraczających 16 osób.
GRUPOWA INFORMACJA ZAWODOWA
Informacja grupowa prowadzona jest w formie wykładów.
Celem wykładów jest przekazanie osobom bezrobotnym i poszukującym pracy informacji związanych
z rynkiem pracy, w tym na temat:
- podstawowych usług i instrumentów rynku pracy,
- informacji o zawodach i ogólnej sytuacji na rynku pracy,
- możliwości szkolenia oraz uzyskania kwalifikacji zawodowych,
- oczekiwań pracodawców w zakresie kwalifikacji zawodowych wymaganych od kandydatów do pracy,
- możliwości podejmowania działalności gospodarczej.
